Wegen in landelijk gebied
Op wegen met hoge belastingen door zwaar landbouwverkeer zijn betonverhardingen een goede optie. De meest geschikte constructie hiervoor is een ongewapende betonverharding met deuvels.
Staatsbosbeheer koos al in de jaren zeventig van de vorige eeuw voor beton als verhardingsmateriaal voor wegen in het landelijk gebied. De investeringskosten voor een betonverharding zijn hoger dan die voor bijvoorbeeld een asfaltverharding, maar de onderhoudskosten zijn duidelijk lager. Dit werkt op termijn in het voordeel van beton.
Sporenverharding
Wegen in het landelijk gebied die maar weinig worden gebruikt, worden ook wel uitgevoerd als twee betonnen rijsporen. Die zijn elk 0,90 meter breed met daartussen een berm van 0,90 meter. Een 'sporenverharding' is minder overheersend in het landschap dan een volledige verharding, vergt minder materiaal en trekt minder verkeer aan. Op dit soort wegen ontbreekt veelal wegverlichting. De goede lichtreflecterende eigenschappen van beton dragen dan bij aan de zichtbaarheid.
Andere belangrijke eigenschappen van beton voor dit soort wegen zijn de geringe kans op schade door boomwortels en mollenritten. Dit heeft een gunstige invloed op de onderhoudskosten en het rijcomfort.